ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μιά σειρά, και να διαλύσουμε τα πέπλα της άγνοιας, που σκοτείνιασαν το Φώς της γης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε την ιστορία αυτήν από την αρχή. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πάρουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που βασανίζουν αυτόν τον έρημο πλανήτη χιλιάδες χρόνια τώρα.
Όταν έγινε ο πόλεμος μεταξύ Αθηναίων και Ατλάντων, οι Άτλαντες έχασαν τον πόλεμο αυτόν, η Ατλαντίδα βυθίστηκε.
Τότε οι Άτλαντες μαζί με τους συμμάχους τους, αποβλήθηκαν από την Πνευματική Δημιουργία και με αυτόν τον τρόπο έγιναν «δραπέτες, φυγάδες», και έψαξαν να βρουν ένα άλλο ήσυχο μέρος για να κατοικήσουν. Αυτό συνέβη γιατί η Υπέρτατη Αρχή κλείνοντας τα Ύδατα της Στυγός τους πέταξε έξω από την Αληθινή Δημιουργία. Οι δραπέτες και οι φυγάδες που αναγκάστηκαν να εκδηλωθούν σε κατώτερους κόσμους ήταν ο Δίας - ο Ουρανός και ο Κρόνος.
Αυτό είναι το πρώτο γένος των Θεών για το οποίο θα πούμε δύο λόγια.
Το πρώτο γένος εκείνο των Θεών ήταν το χρυσό.
Θεοί ήταν εκείνα τα όντα που ζούσαν, χωρίς έγνοιες, κόπους και βάσανα. Και δεν γνώριζαν γηρατειά. Έμεναν πάντα νέοι και πέθαιναν σαν να τους έπαιρνε ο ύπνος. Η γη τους παρείχε όλα τα καλά. Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και χάθηκαν (η γη σκέπασε αυτό το γένος), με την θέληση του Δία (που σημαίνει ό,τι αυτό συνέβη όταν πια οι Τιτάνες είχαν εκδιωχθεί), έγιναν τα καλά πνεύματα που τριγυρνούν στον κόσμο των Πνευμάτων και με αυτόν τον τρόπο έγιναν οι φύλακες άγγελοι των ανθρώπων, Σωτήρες των ανθρώπων, και κατείχαν το δικαίωμα να χαρίζουν πλούτη στα ανθρώπινα όντα.
Αφού βάλαμε τα κομμάτια της ιστορίας το ένα δίπλα στο άλλο, και ενώσαμε το πάζλ, καλό θα ήταν καλό να δώσουμε τώρα και δυό τρία στοιχεία παραπάνω για όσους δεν γνώρισαν την Αληθινή Ιστορία του Σπηλαίου που άλλοι το λένε και Matrix.
Σε ένα άλλο χωροχρονικό σημείο της Αληθινής Πνευματικής Δημιουργίας, συνέβη ένας πόλεμος για να ξεκαθαρίσει διαπαντός ποιος θα είναι αυτός που θα γίνει Δημιουργός στην θέση του Δημιουργού.
Πράξις εγωιστική, ανέντιμη και συνεπώς υβριστική απέναντι Στην Υπέρτατη Αρχή που είχε διαμορφώσει Αληθινή Πνευματική Δημιουργία επάνω σε μία άλλη βάση δεδομένων.
Όμως μέσα στην γαλήνη του Ενιαίου Όλου Φωτός, σε καμμιά των περιπτώσεων δεν χρειαζόταν να υπάρχει μια τέτοια κατάσταση.
Όταν όλα τα όντα λειτουργούσαν μέσα στην μεγάλη αγκαλιά της Αιωνιότητας, χωρίς καμία διάκριση και χωρίς κανέναν διαχωρισμό, ήταν ανούσιο και ανώφελο να υπάρξει μια τέτοιου είδους κατάσταση.
Όλα τα προβλήματα ξεκίνησαν από τον Έναν Βασικό και Κυρίαρχο διαχωρισμό. Το Εγώ Ειμί, και η παρουσία των Οντοτήτων αυτών, με τις κατώτερες ενέργειες του Φωτός που έκλεψαν από το Ενιαίον Όλον Φώς, δημιούργησαν τις συνθήκες για να εκδηλωθούν σε ένα κατώτερο επίπεδο οι λεγόμενοι εκδηλωμένοι ψυχικοί κόσμοι. Έτσι, με αυτήν την κατώτερη ενέργεια, σ.σ «όταν έκλεψαν μέρος του Ενιαίου Όλου Θείου Φωτός δηλαδή», τοποθέτησαν τους εαυτούς τους σε ένα ημι-ορατό ψυχικό επίπεδο, που για τους υλικούς κόσμος ήταν αόρατο και με αυτόν τον τρόπο τους δόθηκε η δυνατότητα να Άρχουν στα όντα που δημιούργησαν κατόπιν.
Ποιά ήταν αυτά τα όταν που δημιούργησε ο Θεός … ? Δείτε τι λέει το ευαγγέλιο στην Γένεση :
1. Και εγένετο ηνίκα ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί τής γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν αυτοίς.
2. Ιδόντες δε οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας τών ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ων εξελέξαντο.
3. Και είπε Κύριος ο Θεός...
4. Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις. και μετ' εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων, και εγεννώσαν εαυτοίς. Εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ' αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί.
Απόσπασμα από την Γένεση : Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἤρξαντο οἱ ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγεννήθησαν αὐτοῖς.
Γεν. 6,1 Όταν άρχισαν να πληθύνονται οι άνθρωποι επί της γης, επληθύνοντο αναλόγως και αι γυναίκες των ανθρώπων, απογόνων του Κάϊν.
Γεν. 6,2 ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.
Γεν. 6,2 Οι άνθρωποι του Θεού, ιδόντες ότι αι γυναίκες του διεφθαρμένου κόσμου ήσαν ωραίαι, κατά τρόπον δε σαρκικόν σκεπτόμενοι και από την εξωτερικήν ωραιότητα ελκυόμενοι εξέλεξαν και έλαβον συζύγους από τας θυγατέρας των διεφθαρμένων ανθρώπων.
Γεν. 6,3 καὶ εἶπεν Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη.
Γεν. 6,3 Είδεν ο Θεός την σαρκικότητα αυτήν των ανθρώπων και είπε· “δεν θα παραμείνη πλέον το πνεύμα μου στους ανθρώπους τούτους, διότι κυριαρχούνται εξ ολοκλήρου από σαρκικά φρονήματα. Ολαι δε αι υπολειπόμεναι ημέραι της ζωής των θα περιορισθούν μόνον εις εκατόν είκοσιν έτη”.
Γεν. 6,4 οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ μετ᾿ ἐκεῖνο, ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.
Γεν. 6,4 Την εποχήν εκείνην υπήρχον οι γίγαντες εις την γην. Αλλά και κατόπιν, όταν οι άνθρωποι του Θεού ελάμβανον ως συζύγους γυναίκας του αμαρτωλού κόσμου, εγεννούσαν γίγαντας. Οι δε γίγαντες εκείνοι και διαβόητοι άνθρωποι επί της γης.
Γεν. 6,5 Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας,
Γεν. 6,5 Ο Θεός ιδών ότι επληθύνθησαν και επληθύνοντο συνεχώς αι αμαρτίαι των ανθρώπων επί της γης και ότι η καρδία παντός ανθρώπου ήτο δοσμένη εις την αμαρτίαν, και τα πονηρά πάντοτε έργα είχεν ως αντικείμενον των επιθυμιών και σκέψεών της,
Γεν. 6,6 καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ διενοήθη.
Γεν. 6,6 εσκέφθη ότι αυτός εδημιούργησεν εις την γην τον άνθρωπον για να ζη κατά το θείον θέλημα και ελυπήθη δια το κατάντημα των ανθρώπων.
Γεν. 6,7 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς.
Γεν. 6,7 Απεφάσισε δε ο Θεός και είπε· “θα εξαφανίσω από το πρόσωπον της γης τον άνθρωπον, τον οποίον εδημιούργησα, και μαζή με αυτόν κάθε άλλο ζωντανόν ον από ανθρώπου μέχρι κτήνους, από τα ερπετά της γης έως τα πτηνά του ουρανού, διότι μετεμελήθην που τους εδημιούργησα”.
Αποσπάσματα από την Αληθινή Ιστορία :
Ο πόλεμος της Ατλαντίδας το 9.500 π. Χ
|
Φανταστική απεικόνιση Ατλαντίδας στον Ατλαντικό |
Η Ατλαντίδα
είναι ένα μυθικό νησί που σύμφωνα με τον Πλάτωνα χρονολογείται έως το 11.500 π.
Χ. όταν μέσα σε ένα ημερονύκτιο βυθίστηκε για πάντα στον Ατλαντικό ωκεανό.
Θα μπορούσε η Ατλαντίδα να θεωρηθεί ένα σημάδι που να δηλώνει ότι υπήρχε
παγκόσμιος πολιτισμός πολύ πριν από τον δικό μας; Η απάντηση είναι ασφαλώς, αν ο Πλάτωνας
μας μεταφέρει ένα αληθινό γεγονός τότε σίγουρα η αναφορά στην Ατλαντίδα δείχνει
την παρουσία κάποιου υπερ-ανεπτυγμένου τεχνολογικά πολιτισμού πριν το σημερινό
- δικό μας.
Ο Πλάτωνας, με την δύναμη του γραπτού λόγου του, κατορθώνει να μας μαγέψει και να μας κρατήσει για τουλάχιστον δυόμισι χιλιετηρίδες μέσα σε ένα κόσμο φαντασίας και μυστηρίου.
Περιγράφει την οργάνωση της Ατλαντίδας και της Αθήνας μία εποχή πολύ αρχαιότερη από αυτή που γνωρίζουμε σήμερα ως αρχαία αφού φτάνει στο βάθος της εντεκάτης περίπου χιλιετηρίδας προ Χριστού..... Μιλάει για θεία γένη που ξέπεσαν στην Ατλαντίδα, για συμβούλιο των "θεών" και για έναν μυθικό παγκόσμιο πόλεμο που ξεσπάει ανάμεσα στην Αθηναϊκή συμμαχία και τις δυνάμεις της Ατλαντίδας.
Η Ατλαντίδα γίνεται γνωστή σε εμάς από το Κριτία που έζησε κατά τον 4 αιώνα π. Χ. Ήταν γιος του πλούσιου Κάλλαισχρου και υπήρξε και μαθητής του Σωκράτη, του Γοργία και πολλών φιλοσόφων.
Ο Κριτίας εμφανίζεται σε δύο πολύ σημαντικά έργα του Πλάτωνα για να μας μιλήσει για τη Ατλαντίδα. Στο έργο "Κριτίας" που φέρει το όνομα του διότι είναι κεντρικός ομιλητής όπου περιγράφει αναλυτικά την οργάνωση της πόλης της Ατλαντίδας και στο έργο "Τίμαιος" παρουσιάζεται ως συνομιλητής μαζί με τον Σωκράτη και τον Τίμαιο και περιγράφει τον ηρωικό χαμό των Αθηναίων ενάντια στην Ατλαντίδα.
Να τονισθεί ότι ένα μεγάλο τμήμα από το έργο "Κριτίας" λείπει δημιουργώντας το αίσθημα ότι αφαιρέθηκε σκόπιμα.
Ο Κριτίας ήταν κατά γενική παραδοχή δύο γενιές μικρότερος από τον ιστορικό Σόλωνα ο οποίος ταξίδευε στις Αιγυπτιακές πόλεις από τις οποίες αντλούσε πληροφορίες για την Ελλάδα, όπως και για την Ατλαντίδα.
Ο Σόλων άφησε μία σπουδαία κληρονομιά στον Κριτία ο οποίος διάβαζε τα χειρόγραφα του από μικρός και ανάμεσα στην οποία βρίσκονται και όλες οι πληροφορίες που διαθέτουμε σχετικά με την Χαμένη Ατλαντίδα και τον πόλεμο της με την συμμαχία εντός των Ηράκλειων στηλών που ηγούνταν η Αθήνα.
Ο μύθος (ή πραγματική ιστορία) της Ατλαντίδας ξεκινάει λέγοντας πως ήταν εννέα χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή τους (ο Σόλων ήταν εκεί περίπου τον πέμπτο αιώνα π. Χ.).
«Εκηρύχθη πόλεμος μεταξύ εκείνων οι οποίοι κατοικούν έξω από τας στήλας του Ηρακλέους και εκείνων όπου κατοικούν μέσα· το οποίον πρέπει τώρα να σας εκθέσω απ' αρχής μέχρι τέλους. Του μεν ενός λοιπόν μέρους έλεγον ότι έλαβε την αρχηγίαν αυτή η πόλις (δηλαδή αι Αθήναι) και διεξήγαγεν όλον τον πόλεμον μέχρι τέλους, του δε άλλου μέρους οι βασιλείς της νήσου Ατλαντίδος, η οποία νήσος είπομεν (εις τον διάλογον «Τίμαιον») ότι τα παλαιά χρόνια ήτο νήσος μεγαλυτέρα από την Λιβύαν (δηλαδή την Αφρικήν) και την Ασίαν, τώρα δε, επειδή εβυθίσθη από σεισμούς, άφησεν εκεί μίαν λάσπην και εμποδίζει πλέον να περνούν εκείνοι, οι οποίοι θέλουν να ταξειδεύσουν από την εδώθεν θάλασσαν εις την εκείθεν ». - έτσι αναφέρει ο Πλάτωνας.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ …
Θα ολοκληρωθεί μόλις όλο το αναγνωστικό κοινό, θα λάβει την πλήρη εικόνα μέσα από τα κομμάτια του πάζλ που θα ενωθούν.
Άκης Ρούσσος
Δημοσιογράφος – Ερευνητής
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου